اشرف غنی، موجود مطلقاً روانی و متوهم است. به خود اعتماد ندارد. آنقدر از نظر درونی فروریخته و نسبت به خویش بدبین است که سخنی را که می‌شود آرام و عادی بیان کند، فراتر از ظرفیتِ تارهای صوتی‌ِ حنجره‌اش جیغ می‌کشد و تا مرز آواهای نامفهوم انسان‌های عصر شکار و گردآوری کش می‌دهد. به‌جای آن‌که … ادامه خواندن ما و مسألۀ حاکم متوهم